Του Κωστή Μουδάτσου
Τα φαντάσματα των Βαλκανίων. Δεν νοιώθω σκλάβος μεγαλοϊδεατισμών και εθνικιστικών αντιλήψεων. Ούτε δίνω δεκάρα τσακιστή στα ντενεκεδένια λόγια των τσαρλατάνων του υπερεθνικισμού. Σκέφτομαι που να στηρίξω τη κρίση, τις ιδέες και τις σκέψεις μου.
Στη λογική κρίση η στο ένστικτο,
Στο άνθρωπο φωτισμένης δυσπιστίας η στις θαυματουργές ιδιότητες των εικόνων και των λειψάνων,
Στις δημοκρατικές αξίες η στην έλλειψη ενδοιασμών προκειμένου να πετύχω προσωπικούς και ιδιοτελείς σκοπούς,
Στην ορθή κρίση η στα δόγματα και στις ιδεοληψίες;
Πως μας πλανεύει αυτός ο κόσμος, ενώ μέσα του κρύβεται τέτοιος πλούτος! Αναλογίζομαι τα Βαλκάνια και το βαλκανικό σύνδρομο του ρεβανσισμού. Κάθε κράτος διεκδικεί ως φυσικά εδάφη, όλες τις περιοχές που κατείχε, στην εποχή της μεγαλύτερης ιστορικής του επέκτασης. Η παντιέρα του υπερεθνικισμού έχει γίνει το λάβαρο του άφρονα καβαλάρη, για την κατάκτηση της εξουσίας. Οι κυβερνήσεις χαρακτηρίζονται, πολλά χρόνια τώρα, από διαφθορά κι άσκοπες μηχανορραφίες. Αόριστες ιδέες για δημοκρατία, για ελεύθερο τύπο και οι μηχανισμοί στήνουν παρασκήνια με όργια βεντετών και ανευθυνότητας. Ένας βρώμικος κόσμος. Οι πολιτικάντες εξουσιάζουν σαν θεοί. Πολύπλοκες είναι οι αφηγήσεις απληστίας, λαγνείας, προσωπικής σκληρότητας κι εκδικητικότητας αλλά και μεσαιωνικής φιλοδοξίας. Έχουν σαν ερωμένη τη κυβέρνηση, την εκλογή, την εξουσία, την ιδεοληψία. Πότε στις βαλκανικές χώρες υπήρξε μια δεξαμενή σκέψεων στη πολιτική ζωή, σοβαρά ΜΜΕ, εφημερίδες, περιοδικά, τελεβίζιον;
Κουρούνες, ιπτάμενα πτώματα που ζουν κατασπαράσσοντας ψοφίμια. Τα φαντάσματα των Βαλκανίων ζουν και επιβιώνουν μέσα στα πάθη εθνοτικών και θρησκευτικών παθών, μέσα σε θρησκευτικές και πολιτικές εντάσεις αλλά και πολιτιστικές αντιπαλότητες που κοχλάζουν και σαρώνουν την ευρύτερη περιοχή. Δεισιδαιμονίες και αλυτρωτισμοί! Δεν υπάρχει η γνώση ότι ο εθνικισμός οδηγεί σε απόλυτες κι απολυταρχικές τυραννίες. Καταπνίγονται γόνιμες ιδέες και τα «αποκεφαλισμένα κι ακρωτηριασμένα κορμιά κρεμιόνται στο τζιγκέλι». Στα Βαλκάνια μάθαμε τι σημαίνει ιστορία με σάρκα και αίμα. Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται. Σύγχυση πολιτικών, εθνικισμών, θρησκευτικών δογματισμών, τυραννικών αντιλήψεων και προσωπικών συμφερόντων. Δεν λειτουργεί αξιόπιστη κρίση! Το ένστικτο και η καλπάζουσα φαντασία χωρίς ορθή σκέψη κυριαρχούν, αντί της επιστημονικής ανάλυσης και της φερεγγυότητας απόψεων και θέσεων. Γίνεται επίδειξη της γελοίας πλευράς που φαίνεται ακόμη πιο γελοία στις εθνικιστικές πόζες κι ενέργειες. Η αυταρέσκεια πως «όλα τα σφάζομε κι όλα τα μαχαιρώνομε» με υψηλούς τόνους είναι η μεγάλη αναπηρία της μικρής, κοντόφθαλμης πολιτικής σκέψης. Η μικρότητα έχει βρει το δικό της τρόπο έκφρασης γιατί οι βαλκανικοί λαοί αισθάνονται ευάλωτοι, απροστάτευτοι και αδικημένοι. Η μικρότητα επιτρέπει στους ισχυρούς να εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις και να παίζουν τα παιγνίδια τους ανενόχλητοι. Έτσι οι μικροί παραμένουν γυμνοί στην άμυνα, λίγοι στην επίθεση, τριτοκοσμικοί στην παραγωγή εναλλακτικών πολιτικών. Στέκονται αμήχανοι και βαθειά νυχτωμένοι, νομίζοντας ότι υψώνουν ανάστημα. Στην ουσία επιδεικνύουν έπαρση αυτάρεσκου τύπου, που ετοιμάζεται για νέες πατριδοκαπηλίες και αρπαχτές. Η ψυχολογία των άπληστων μικρών μικρούτσικων. Μικροί με τα μυαλά γεμάτα μεγάλες, αόριστες ιδέες και λανθάνουσες απόψεις. Το μίσος και ο καβγάς. Η εκδίκηση. Περιορισμένα οράματα μιας ακόμη πιο περιορισμένης κοσμοθεωρίας των φασιστικών κόσμων των σκιών.
Τον άθλιο ουρανό μόνο ο ήλιος μπορεί να τον καθαρίσει. Εάν δεν βγει ο ήλιος, θύελλες θα τον καθαρίσουν. Σκέψου φίλε μου!
Στείρες μέρες ζήσαμε επειδή κάποιοι διαχειρίστηκαν μέγιστα εθνικά θέματα χάνοντας τη μπάλα! Άλλοι έστησαν καριέρες, άλλοι ήταν άτολμοι, άλλοι στόχευαν στη ψηφοθηρία. Στην ουσία έχασαν το τόπι στη διεθνή αρένα καταγράφοντας υστερικές και γελοίες στιγμές. Μου φαίνεται ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας, σαν αφήνομε τη διαχείριση κρίσιμων θεμάτων της πατρίδας στα χέρια εθνικιστών και φρικτών ηγετών. Δεν αρμόζει στις δημοκρατικές αξίες και παραδόσεις, οι ακροδεξιοί και οι νεοφασίστες να καθορίζουν την ατζέντα των πολιτικών σχεδιασμών.
Χαμένος ποιος θα βγει στην εθνική και διεθνή σκηνή; Η διεθνής αρένα είναι κανιβαλική και ιδίως η Ευρώπη , εάν συνεχίσει την ίδια ταχτική και δεν αλλάξει πολιτικές και αντιλήψεις, που εκτρέφουν φασιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα.
Οι δικοί μας μικροί ηγέτες, χρόνια τώρα, λεονταρίζουν και τα αποτελέσματα είναι μπροστά μας. Κορώνες και λεονταρισμοί χωρίς αποτέλεσμα. Άλυτα προβλήματα, αινιγματικές πολιτικές χωρίς στόχους και σκοπούς και συσσώρευση κρίσιμων θεμάτων. Αναξιόπιστοι καταντήσαμε στη διεθνή σκηνή μέχρι γελοιότητας.
Που είναι η λογική και η ορθολογική σκέψη;
Μα στην εξεύρεση αποδεκτών λύσεων, με ωριμότητα, ρεαλισμό και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον του τόπου, στα συμφέροντα της χώρας. Αξιόπιστες προτάσεις και ρεαλιστικές κρίσεις. Χωρίς φαντασιώσεις εθνικιστικών μεγαλοϊδεατισμών. Με κοφτερό μυαλό και με διάλογο, τουλάχιστον οι σοβαρές δυνάμεις του τόπου με τους ειδικούς, να ομονοήσουν. Να βρούμε εναλλακτικές προτάσεις και κοινές πολιτικές. Με διπλωματική ευλυγισία να βγούμε για να προωθήσομε λύσεις στα θέματα που μας απασχολούν. Ας αναλογιστούμε τις στείρες μέρες που έρχονται! Αλυσίδες στα πόδια είναι τα χρόνια, άλυτα σοβαρά θέματα. Τα γρανάζια των εθνικιστικών μηχανισμών και οι θρησκευτικοί φανατισμοί διαλαλούν την ξηρασία του μέλλοντος.
Κρατώ μικρό καλάθι αλλά ελπίζω. Παρακολουθώ τις εξελίξεις αναμένοντας κοινά αποδεκτές λύσεις, με ρεαλισμό και βλέποντας μπροστά! Ας τελειώνομε με την παραλυτική εξάντληση κι ας κινητοποιηθούμε στην προοπτική μιας καλύτερης ζωής για τις κοινωνίες, για τους εαυτούς μας , για τα παιδιά μας. Ας ανοίξομε τις πύλες στο φως για να δουν άσπρη μέρα οι καταπιεσμένοι λαοί των Βαλκανίων και η χώρα μας! Κι όπως λένε πολλοί διεθνείς αναλυτές, « η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει μια σύγχρονη κοινωνία, που θα έχει και τις δυνατότητες να προβάλει το ιδιαίτερα θαυμαστό και πολύτιμο παρελθόν της!»
